*(Proncipal Component -PC)
Ciekawy podział zaproponowali badacze z University of Lincoln (Luciana i wsp. 2020), który opiera się na analizie konkretnych zachowań prezentowanych przez psy po wyjściu opiekunów. Zostały one podzielone na 7 grup:
- PC1 - Exit frustration – frustracja związana z wyjściem
- PC2 - Social panic – panika społeczna (separacyjna)
- PC3 - Elimination – defekacja/urynacja
- PC4 - Redirected frustration – przekierowana frustracja
- PC5 - Reactive communication – reaktywna komunikacja (ekscytacja, szczekanie)
- PC6 - Immediate frustration – natychmiastowa frustracja (warczenie, gryzienie, szczekanie)
- PC7 - Noise sensitivity – wrażliwość na dźwięki
Również w tym podziale wyraźnie wyodrębniono panikę w duchu terminologii przedstawionej przez Pankseppa. Warto też zwrócić uwagę na grupę 7 – wrażliwość na dźwięki. Okazało się bowiem, że zaburzenia separacyjne często skorelowane są z wrażliwością na dźwięki. To też może m.in. nakładać się z zaproponowanym wcześniej problemem na tle lęku. Warto więc w wywiadzie, mimo iż zgłaszane są problemy separacyjne, zadać pytania odnośnie fobii dźwiękowych. Co ciekawe, leki, które są zarejestrowane jako wspomagające terapię fobii dźwiękowych, jak żel z deksmedetomidyną, przynoszą spektakularne efekty! Na rynku pojawił się także nowy, bardzo obiecujący lek z tasypimidyną, który we wskazaniach ma krótkotrwałe łagodzenie niepokoju sytuacyjnego i lęku u psów wywołanych hałasem lub wyjazdem właściciela i wyjątkowo sprawdza się w terapii zaburzeń separacyjnych.